Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Videsne, ut haec concinant?
Sed ad bona praeterita redeamus.
Hoc sic expositum dissimile est superiori.

Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Haeret in salebra. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

Bork: Cur haec eadem Democritus?
Bork: Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
Avaritiamne minuis?: Quid ad utilitatem tantae pecuniae?
Non semper, inquam;: Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.

Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Nihil illinc huc pervenit. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur.
Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?
Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.

Quod enim vituperabile est per se ipsum, id eo ipso vitium
nominatum puto, vel etiam a vitio dictum vituperari.

Quid sequatur, quid repugnet, vident.

Hoc autem loco tantum explicemus haec honesta, quae dico, praeterquam quod nosmet ipsos diligamus, praeterea suapte natura per se esse expetenda.